Bir suikaste kurban

Bir suikaste kurban gitsem, yahut bir iç savaş çıksa, veya sınırda beklenmeyen gelişmeler çığ gibi büyüse...
Otobüs çarpsa ama çok hırpalamasa, deprem olsa ortalık birbirine girse, esir alınsam, uzaylılar kaçırsa, savaş çıksa, kıyamet kopsa...
Çok mu şey istiyorum acaba...
Neden bu gelişmeler insanın tam da ihtiyacı olduğu an vuku bulmaz?
Nedendir bu hayatın tersköşe etme sevdası? Yok mu bize torpil? İstenmeyen çocuklar mıyız? Seri üretim miyiz? Çok garip...
Evimde çayımı yudumlarken değil, hayati bi sınava 5 kala beklentim, isteklerim yüksektir benim... İnsanım ben... İnsanız biz... En dara düştüğümüzde en olmadık yılanlara sarılırız... Ne garip yahu... Mesela ne yazacağıma beynimin zaten 6 saniye önceden karar vermiş olması... Bunu yazmama da keza... Öyle işte...
Ne diyorduk...
Hayat pek de iplemiyor bizi açıkçası...
1 bölü 7 milyarız biz... Daha fazlası değil...
Belkide bu yüzden umutlarımızın büyüklüğünü kavrayamıyoruz...
Ve belkide bu yüzden kendimizi egomuza karşı savunamıyoruz...
Çok garip...
Hayat gerçekten çok garip...
Gece izlediğimiz hayran kaldığımız iç dünyamıza konuk ettiğimiz yıldız bile bilmiyor bizi...
Evrende nokta bile değiliz...
Ama sorsanız arş sanki eli kolu bağlı emrimize amade...
Aynaya bakacak yüzümüz yok...
Ama Allah'ı gayet de sorgularız..
Sütten bile daha ak ya alnımız...
Cenneti söke söke alacağız...
Çuvaldız bile körelmiş...
Vallahi ya...
Hayat çok garip...
Ne diyorduk?..
Savaş çıksa ne güzel olur...